Περνώ και μόνη μου καλά(ένας μύθος)

Λοιπόν νέα ζωή για εμένα. Πανεπιστήμιο, νέες γνωριμίες, νέες παρέες..... Εμένα όμως μου έφτανε η παλιά μου ζωή.Ήθελα να εξακολουθήσω να ζω όπως και πριν το πανεπιστήμιο και να είμαι με τους φίλους μου μια ζωή.Έτσι όλοι βαλθήκαμε να υποσχόμαστε ότι θα κρατήσουμε επαφή πάση θυσία. Περιτό να σας πω ότι τίποτα τέτοιο δε συμβαίνει.Ή μάλλον τα άτομα με τα οποία επικοινωνώ δεν είναι άλλα από αυτά που έχουν φύγει για να σπουδάσουν σε άλλο μέρος. Εδώ μου έχουν μείνει κάποιοι με τους οποίους ΄εκανα πολύ παρέα αλλά και δύο από τις καλύτερες μου υποτίθεται φίλες. Ζούμε μερικά τετράγωνα μακριά και έχουμε να βρεθούμε δύο εβδομάδες. Ειδικά η μία(ας την πούμε Ελένη) με την οποία όλο το χρόνο ήμασταν αχώριστες, αν δεν της στείλω μήνυμα να δω τι κάνει, εκείνη ούτε που με σκέφτεται. Προφανώς με βαρέθηκε και έχει βρει αποκούμπι στην άλλη(ας την πούμε Μαργαρίτα). Τους έχω στείλει να βγούμε και κάθε φορά άλλη δικαιολογία και τελικά μένω μέσα μόνη μου. Αυτές πάλι βγαίνουν και δε μου λένε. Και όταν λέω ότι η Ελένη με έχει βαρεθεί, το καταλαβαίνω και από κάτι άλλο. Μέχρι τώρα δεν είχε κανένα παράπονο από εμένα και τώρα γκρινιάζει για χάρη γούστου. Εννοείται βέβαια πως κανένα από τα παράπονά της δε τα έχει εκφράσει μπροστά μου αλλά πισώπλατα! Τα παιδιά στο Πανεπιστήμιο μου φέρονται υπέροχα και περνάμε πολύ καλά μαζί αλλά εγώ ήθελα και τους παλιούς μου φίλους. Είμαι χαζή γιατί όσα και να μου έκαναν εγώ τις αγαπάω και τις δύο, αλλά μέχρι εδώ ήταν. Δε θα τις κυνηγήσω.Δε τους ξαναστέλνω για να βγούμε. Αν θέλουν ας στείλουν αυτές. Δε θα κάτσω να σκάσω. Αν δε θέλουν μια δε θέλω δέκα. Απλά περιμένω αυτή τη βδομάδα να έρθει η φίλη μου η ''Σοφία'' ας πούμε , που μου στέκεται και με αγαπάει και πάντα ενδιαφέρεται έστω και από μακριά. Χάρη σε εκείνη έχω ξεπεράσει τη μελαγχολία που μου προκαλεί αυτή η κατάσταση, μιλάμε στο τηλέφωνο, με παρηγορεί και κλαίμε μαζί. Αυτή μου έδωσε δύναμη για να ξεκινήσω να βγαίνω με άλλα άτομα και να μη μένω μόνη επειδή δεν είμαι μαζί τους.Σίγουρα πια δε τις έχω ανάγκη αλλά μου τη δίνει να είμαστε έτσι γιατί έχω κάνει τα πάντα για αυτές και τώρα φέρονται άσχημα. Έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση αλλά αυτό σίγουρα δεν το αξίζω!

Χριστούλη μου τα νεύρα μου!

Λοιπόν είμαι 18 με ελάχιστη έως και μηδαμινή εμπειρία στις σχέσεις. Οι φίλοι και οι φίλες μου καθώς και άτομα από το διαδύκτιο που με έχουν δει από φωτογραφίες,λένε ότι είμαι όμορφη αλλά κανένα αγόρι δεν δείχνει ενδιαφέρον. Ή μάλλον υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι τους αρέσω αλλά χάρη σε αυτούς έχω αποκτήσει τη φήμη ότι έχω...... ξέρετε το γνωστό μαγνήτη..... Λοιπόν η συμβουλή όλων είναι να αποκτήσω εμπειρίες και να κάνω σχέσεις χωρίς να είμαι ερωτευμένη.Δύσκολο, πολύ δύσκολο! Και πες ότι δέχομαι, οι μόνοι που έχουν δείξει ενδιαφέρον είναι ένας ξενέρωτος και ένας φίλος μου, που ανακάλυψα τελικά ότι δε με βλέπει και τόσο φιλικά! Ε με τον ξενέρωτο δε θέλω να κάνω σχέση με τίποτα γιατί γενικά είμαι ζωηρός άνθρωπος και κανείς από τους δύο δε θα περνούσε καλά. Για το φίλο μου τι να σας πω; Είναι ένα υπέροχο παιδί, και περνάμε πολύ όμορφα μαζί.Όμως δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του, και από τη στιγμή που μιλάμε για μια απλή εμπειρία δε θέλω να χαλάσω αυτό που έχουμε για ένα ''παιχνίδι''. Θα μου πεις από τη στιγμή που εκείνος το βλέπει αλλιώς έχει ήδη χαλάσει. Δε μπορώ όμως να σκέφτομαι ότι θα είμαι μαζί του και θα σκέφτομαι κάποιον άλλο, γιατί τον εκτιμώ και τον αγαπάω πολύ για να του το κάνω αυτό. Θα είναι σαν να το εκμεταλεύομαι και να τον κοροιδεύω. Κάποιος μου είπε ότι από τις φιλίες γεννιούνται μεγάλοι έρωτες. Δεν αμφιβάλω αλλά εγώ δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του και δε θέλω να ερωτευτώ ''με το ζόρι''. Και έτσι, εκτός από αυτά τα άτομα δε με κοιτάει κανείς. Γιατί δε βρίσκεται και για εμένα ο πρίγκιπας; Βαρέθηκα να περιμένω! Νιώθω απίστευτα άσχημα. Όποτε υπάρχει κάποιο αγόρι που να ενδιαφερθεί για εμένα και που να μου αρέσει, το πράγμα μένει πάντα στη μέση για διαφορτικούς λόγους κάθε φορά και παντα μένω μόνη. Όσο για τα δικά μου βαθύτερα συναισθήματα(γιατί υπάρχουν πάντα οι σταθερές αξίες στη ζωή μου!), αυτά θα τα καταγράψω άλλη φορά. Βοήθεια!!!