I'm back!

Η πριγκίπισσα επέστρεψε!Λίγο πριν τελειώσουν τα διαγωνίσματα ξεκλεύω λίγο χρόνο από το διάβασμα και σας γράφω!!! Ναι ναι δεν κάνετε λάθος, σας γράφω με περίσιο ενθουσιασμό γιατί είμαι πάαααααααααααααααααααααααρα πολύ καλά! Και βέβαια εντάξει δεν είμαι και lonenly πια! Αλλά το όνομα δεν το αλλάζω!!!
Λοιπόν όμως, επειδή πέρα από τις χαρές ως πριγκιπισσα πρέπει να γκρινιάξω και λίγο, θα σας πω για την εξεταστική! Δεν πήγε καλά φίλοι μου! Και πως να πάει καλά όταν πήραμε το τρίτομο τρεις μέρες πριν δόσουμε το μάθημα; Έλεος! Σύστημα είναι αυτό; Αχ δεν ξέρω, εγώ είμαι ανυπόμονη και περίεργη; Λοιπόν όταν θα γίνω εγώ υπουργός παιδείας θα τα αλλάξω όλα!!! Να με ψηφίσετε! χιχιχιχιχι!

2009

Δε σας έχω ευχηθεί η χαζή!!! Να είστε όλοι καλά και να έχετε ένα τρισευτυχισμένο 2009. Ότι σας στέρησε ο παλιοχρόνος ας σας το φέρει ο νέος! Και ας ελπίσουμε να μην ξαναδούν τα ματάκια μας ότι είδαμε το 2008! Ας σταματήσει πια το αίμα να τρέχει και ας γίνει ο κόσμος καλύτερος. Αν εκτός από τους ρομαντικούς το πιστέψουν και οι άλλοι θα γίνει πραγματικότητα!

Και επειδή σε προσωπικό επίπεδο, το 2009 έκανε είσοδο με το δεξί, σας εύχομαι ολόψυχα να με συντροφέυσετε το νέο έτος όλοι! Όλοι με το δεξί για να περάσουμε καλά!

Ο Άγιος...

Για να δούμε θα βγάλουμε άκρη σήμερα;



Υπάρχει ο Άγιος Βασίλης τελικά; Και αν δεν υπάρχει δεν είναι άδικο; Τόσα πράγματα υπάρχουν άσχημα και ο καλός παππούλης δεν είναι κρίμα να μην υπάρχει; Και αν υπάρχει γιατί περιορίζεται σε φθηνά παιχνίδια και δεν ασχολείται λίγο με τις πραγματικά σημαντικές ευχές;


Τέλος πάντων, πολύ βάρυνε το κλίμα και είναι κρίμα χρονιάρες μέρες!

Ας προσπαθήσουμε να φτιάξουμε το προφίλ του!

Τον λένε Άγιο Βασίλη ή Santa Claus ή Pere Noel ή Άγιο Νικόλα και γενικά έχει πολλά ονόματα! Δουλειά του είναι να πραγματοποιεί ευχές, παιδιών κυρίως. Φοράει κανονικά πράσινη στολή, αλλά χάρη σε διαφήμιση γνωστής εταιρείες, η στολή του πλέον είναι κόκκινη!

Μένει σε ένα σπιτάκι στην Καισαρεία

και εκεί έχει και το εργαστήριό του! Στο εργαστήριο λοιπόν δουλεύουν τα ξωτικά που φτιάχνουν όλη τη χρονιά τα παιχνίδια των παιδιών!

Όταν γυρίζει στο σπιτάκι του τον περιμένει η καλή του Γυναικούλα που του δίνει να διαβάσει τα γράμματα των παιδιών και είναι πολύτιμος βοηθός του όταν φτιάχνει τη λίστα του! Επίσης είναι πολύ καλή μαγείρισσα αλλά δε μπορεί να βρει εκεί πάνω γάλα και δεν ξέρει να φτιάχνει κουλουράκια! Για αυτό οι μαμάδες συνηθίζουν να τον τρατάρουν όταν τους επισκέπτεται!




Όταν λοιπόν φτάνει η 31η Δεκεμβρίου, ξημερώματα 1ης Ιανουαρίου ξεκινάει ο καλός παππούλης και παρέα με τα ελαφάκια του, και ειδικά τον αγαπημένο του Ρούντολφ που με τη φωτεινή του μυτούλα φωτίζει, μαζί με τα αστεράκια, τον ουράνιο δρόμο, μοιράζει τα παιχνίδια στα παιδάκια!



Να σας ρωτήσω...... Τελικά κινδυνεύουμε από τους Καλικάντζαρους;

Οκ και τώρα να απολογηθώ! Μάλλον αυτή ή ανάρτηση είναι αποτέλεσμα της βλακείας που με δέρνει και ειδικά τις μέρες των γιορτών!

Όπως και να έχει Καλές γιορτές σε όλους!!!

Έρωτας!!!

Κοιτάξτε τι βρήκα:

Γατούλια! Δόξα και τιμή στους Αιγύπτιους! Είναι τα πιο χαριτωμένα πλασματάκια! Ρίξτε μια ματιά, θα σας ξετρελάνουν!

Δεν είναι υπέροχα; Απίστευτα πλάσματα!

Τώρα εδώ τι να πω; Τα λόγια είναι περιττά! Οι μικροί μας φίλοι είναι ζωηροί αλλά όταν ξεκουράζονται του δίνουν και καταλαβαίνει!

Αφιερωμένο λοιπόν σε όλους τους τετράποδους φίλους που μας έχουν κλέψει την καρδιά! Αχ να είχα και εγώ ένα! (ευτυχώς που δε μου παίρνουν γιατί θα το κάτσιαζα!) Τα λατρεύω!!!

Αντίο....

Λοιπόν το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι πως δε θα έπρεπε ποτέ να συμβεί αυτό που συνέβει. Είναι ποτέ δυνατόν να σκοτώσεις εν ψυχρώ ένα 15χρονο παιδί; Και δια ασήμαντον αφορμή!

Πέρα από αυτό όμως, για να μη λέμε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια, γιατί αυτή τη στιγμή συμβαίνει κάτι απίστευτο! Όλοι ασχολούνται με τους αστυνόμους που πέρα από το ότι ένας ανεγκέφαλος συνάδελφος τους έγινε φονιάς, μην πω δολοφόνος, δεν σχετίζονται με το χαμό του παιδιού. Θα ήθελα να σταθώ όμως στην ομάδα των ανθρώπων που αβίαστα στρατολογούν 15χρονους και τους θέτουν σε τόσο μεγάλο κίνδυνο. Και σα να μην έφτανε αυτό ως μέσο διαμαρτυρίας έχουν βρει την καταστροφή περιουσιών! Όχι πείτε μου τι φταίνε οι καταστηματάρχες που περιμέναν πως και πως να δουλέψουν την περίοδο των γιορτών, γιατί όλη η χρονιά ήταν νεκρή; Τα μαγαζιά που με τόσο κόπο έχουν στήσει τα βλέπουν να καταστρέφονται και καταστρέφονται και οι ίδιοι! Γιατί; Αυτοί δε φταίνε! Πως θα αισθανόσασταν αν σας έκαιγαν το αυτοκίνητο του οποίου τις δόσεις δεν είχατε καν εξοφλήσει;

Είναι άδικο! Τι καταφέρνουν με αυτή τη συμπεριφορα; είμαι σίγουρη πως τις στιγμές που γράφω αυτές τις λέξεις υπάρχουν άνθρωποι που όχι μόνο δε στεναχωριούνται για τη παιδική ψυχούλα που χάθηκε αλλά τους είναι και πάααααρα πολύ αδιάφορο μπροστά στη χαμένη τους ζωή! Συγγνώμη αλλά δε μπορώ να τους κατηγορήσω όσο και αν πονάει η απώλεια του μικρού αγοριού. Μόνο να τον τιμήσουν δεν καταφέρνουν έτσι. Ας σεβαστούν τουλάχιστον τη μνήμη του! Αυτή η κατάσταση μας έφερε ως εδώ! Σταματήστε επιτέλους! Το θέμα δεν είναι πως θα τιμωρήσουμε τον αστυνόμο, που για εμένα μετά από όλα όσα προκάλεσε θα έπρεπε να αυτοκτονήσει, για να ησυχάσουμε και εμείς και αυτός, αλλά να χτυπήσουμε το κακό στη ρίζα του. Όχι άλλο αίμα, όχι άλλος πόνος!Ας σηματοδοτήσει ο θάνατος του παιδιού μια νέα αρχή ώστε να γαληνέψει και η ψυχούλα του!

Περίεργος τυπάς ο Έρωτας!

Κανόνας νούμερο 1: Πάντα ερωτευόμαστε το λάθος άτομο!

Και σας ρωτάω γιατί ενώ μπορώ να έχω τον τέλειο για εμένα, θυμάστε το Γιώργο, που με αγαπάει και είμαστε πολύ καλά μαζί, εγώ ερωτεύομαι το Θανάση που δεν υπάρχει περίπτωση να με προσέξει και που και να με πρόσεχε μάλλον δε θα κάναμε χωριό μαζί!

Κανόνας νούμερο 2: Και με το λάθος άτομο να είμαστε ερωτευμένοι, όταν αρχίζουμε να ξεκολλάμε, πάντα κάτι γίνεται και ξανακυλάμε!

Όχι πείτε μου, τι δουλειά είχε να με υποστηρίξει ενώ έχω σχεδόν απεξαρτηθεί και τελικά να φαντάζει στα μάτια μου ότι εκπληρώνει το παραμύθι μου όντας ο ήρωάς μου! Γιατί να είσαι τόσο υπέροχος ρε φίλε και να λιώνω για πάρτι σου; Καλύτερα να με βρίσεις να ξεκολήσω μια ώρα αρχύτερα!

Κανόνας νούμερο 3: Ο Έρωτας πονάει!

Εδώ τα λόγια είναι περιττά.... Απλά ο Έρωτας πονάει και ειδικά ο ανεκπλήρωτος.



Τελικά για καλό υπάρχει αυτό το συναίσθημα; Και να φανταστεί κανείς ότι δεν είναι και από τους μεγάλους έρωτες ο παραπάνω!

Εγώ δεν είμαι ποιητής...

''Εγώ δεν είμαι ποιητής , είμαι στιχάκι''

Έτσι λέει ο πολυαγαπημένος μας ερμηνευτής και με έβαλε σε σκέψεις. Και τι σημασία έχει αν είσαι ένα τόσο δα μικρούλι στιχάκι που φαίνεται ασήμαντο μέσα στα αναρίθμητα των ποιημάτων; Ένα στιχάκι μπορεί να έχει όση δύναμη έχει και ένα ολόκληρο ποίημα! Πόσες φορές δεν ακούμε για τα μοτίβα; Πόσες φορές ενώ έχουμε ακούσει και ξανακούσει ένα ποίημα ή ένα τραγούδι δεν έχουμε μείνει σε μια μόνο φρασούλα;Έτσι και με τα λόγια... Μπορεί κάποιος να σου μιλάει για ώρες, και να μη λέει τίποτα παρά μόνο φανφάρες ανούσιες. Ενώ με μια φράση, με μία λέξη καμιά φορά τα λέει όλα. Είναι τόσο εντυπωσιακό πως με μια κουβέντα μπορεί να αλλάξει η διάθεσή σου ή και η ζωή σου!


''Μην ξαναπείς ότι είσαι μόνη. Εμείς είμαστε εδώ τώρα''

Ξέρω ότι μπορεί να μην κρατήσει για πάντα η φιλία μου με αυτές τις κοπέλες, ξέρω ότι μπορεί απλά να είναι μεγάλα λόγια αλλά εκείνη τη στιγμή ήταν ότι χρειαζόμουν να ακούσω! Νιώθω ότι μπορεί και να βρίσκω το δρόμο μου σιγά σιγά. Μπορεί να έχω βρει τους ανθρώπους μου! Και η άλλη...... Η άλλη έμαθε ότι είμαι άρρωστη και μου έστειλε μήνυμα! Δεν ξέρω αν είναι καλό ή όχι αυτό, πάντως λέω να ξεκινήσω θετικά!!!

Λοιπόν όσοι νομίζετε ότι είσαστε στιχάκια.... απλά είστε! Είστε ένα μοναδικό στιχάκι! Είθε να ευδοκιμήσετε σε πολλά χείλη!!!