Κανόνας νούμερο 1: Πάντα ερωτευόμαστε το λάθος άτομο!
Και σας ρωτάω γιατί ενώ μπορώ να έχω τον τέλειο για εμένα, θυμάστε το Γιώργο, που με αγαπάει και είμαστε πολύ καλά μαζί, εγώ ερωτεύομαι το Θανάση που δεν υπάρχει περίπτωση να με προσέξει και που και να με πρόσεχε μάλλον δε θα κάναμε χωριό μαζί!
Κανόνας νούμερο 2: Και με το λάθος άτομο να είμαστε ερωτευμένοι, όταν αρχίζουμε να ξεκολλάμε, πάντα κάτι γίνεται και ξανακυλάμε!
Όχι πείτε μου, τι δουλειά είχε να με υποστηρίξει ενώ έχω σχεδόν απεξαρτηθεί και τελικά να φαντάζει στα μάτια μου ότι εκπληρώνει το παραμύθι μου όντας ο ήρωάς μου! Γιατί να είσαι τόσο υπέροχος ρε φίλε και να λιώνω για πάρτι σου; Καλύτερα να με βρίσεις να ξεκολήσω μια ώρα αρχύτερα!
Κανόνας νούμερο 3: Ο Έρωτας πονάει!
Εδώ τα λόγια είναι περιττά.... Απλά ο Έρωτας πονάει και ειδικά ο ανεκπλήρωτος.
Τελικά για καλό υπάρχει αυτό το συναίσθημα; Και να φανταστεί κανείς ότι δεν είναι και από τους μεγάλους έρωτες ο παραπάνω!
Και σας ρωτάω γιατί ενώ μπορώ να έχω τον τέλειο για εμένα, θυμάστε το Γιώργο, που με αγαπάει και είμαστε πολύ καλά μαζί, εγώ ερωτεύομαι το Θανάση που δεν υπάρχει περίπτωση να με προσέξει και που και να με πρόσεχε μάλλον δε θα κάναμε χωριό μαζί!
Κανόνας νούμερο 2: Και με το λάθος άτομο να είμαστε ερωτευμένοι, όταν αρχίζουμε να ξεκολλάμε, πάντα κάτι γίνεται και ξανακυλάμε!
Όχι πείτε μου, τι δουλειά είχε να με υποστηρίξει ενώ έχω σχεδόν απεξαρτηθεί και τελικά να φαντάζει στα μάτια μου ότι εκπληρώνει το παραμύθι μου όντας ο ήρωάς μου! Γιατί να είσαι τόσο υπέροχος ρε φίλε και να λιώνω για πάρτι σου; Καλύτερα να με βρίσεις να ξεκολήσω μια ώρα αρχύτερα!
Κανόνας νούμερο 3: Ο Έρωτας πονάει!
Εδώ τα λόγια είναι περιττά.... Απλά ο Έρωτας πονάει και ειδικά ο ανεκπλήρωτος.
Τελικά για καλό υπάρχει αυτό το συναίσθημα; Και να φανταστεί κανείς ότι δεν είναι και από τους μεγάλους έρωτες ο παραπάνω!
2 σχόλια:
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 1948
Κρατῶ λουλοῦδι μᾶλλον.
Παράξενο.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασε κῆπος κάποτε.
Στὸ ἄλλο χέρι
κρατῶ πέτρα.
Μὲ χάρη καὶ ἔπαρση.
Ὑπόνοια καμιὰ
ὅτι προειδοποιοῦμαι γι᾿ ἀλλοιώσεις,
προγεύομαι ἄμυνες.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασε ἄγνοια κάποτε.
Χαμογελῶ.
Ἡ καμπύλη του χαμόγελου,
τὸ κοῖλο αὐτῆς τῆς διαθέσεως,
μοιάζει μὲ τόξο καλὰ τεντωμένο,
ἕτοιμο.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασε στόχος κάποτε.
Καὶ προδιάθεση νίκης.
Τὸ βλέμμα βυθισμένο
στὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα:
τὸν ἀπαγορευμένο καρπὸ
τῆς προσδοκίας γεύεται.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασε πίστη κάποτε.
Ἡ σκιά μου, παιχνίδι τοῦ ἥλιου μόνο.
Φοράει στολὴ δισταγμοῦ.
Δὲν ἔχει ἀκόμα προφθάσει νὰ εἶναι
σύντροφός μου ἢ καταδότης.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασ᾿ ἐπάρκεια κάποτε.
Σὺ δὲν φαίνεσαι.
Ὅμως γιὰ νὰ ὑπάρχει γκρεμὸς στὸ τοπίο,
γιὰ νά ῾χω σταθεῖ στὴν ἄκρη του
κρατώντας λουλούδι
καὶ χαμογελώντας,
θὰ πεῖ πὼς ὅπου νά ῾ναι ἔρχεσαι.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
ζωὴ πέρασες κάποτε.
Κική Δημουλά
Πολύ ωραίο τρελέ μου! Σε ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου